Afgelopen donderdag werden we door de KWB van Zemst-Laar nog eens uitgenodigd voor een vriendenwedstrijd. Daar konden we geen nee op zeggen natuurlijk. De weergoden waren ons alvast goed gezind want na een natte dag bleef het ’s avonds alvast droog met een lentezon die voor een aangenaam gevoel zorgde.
Het was weer even wennen na een maand van stilte en dat was in het begin ook duidelijk. En door een foutje in de verdediging kwamen weal snel 1-0 achter. Op dat moment kan je enkel hopen dat een afstraffing niet nabij is. Maar die 1-0 werkte juist toch uitdagend. We namen zowaar de wedstrijd in handen. Veel meer druk op de tegenstanders en de bal die bij ons bijmomenten goed rond ging van voet naarvoet. Al vlug leverde dat ook de eerste kansen op, zeg maar grote kansen. Maar door het gebrek aan efficiëntie kwam hier ondanks ons goed voetbal niet direct een doelpunt van. Tot dat Jente een beetje vrijheid kreeg en de kans aangreep om de bordjes terug op 1-1 te hangen.
Dit was het signaal voor ons om zo voort te doen, tegenaanvallenwerden goed afgehouden zodat onze vervangende keeper Bert weinig in actie moestkomen. Het was mooi om te zien kregen we van enkele opgedaagde supporters te horen. De aanmoedigingen kwamen niet onterecht want niet veel later dan de 1-1 kreeg Jente na een mooie verre bal van Stevie de kans om een wondermooie 1-2 vast te leggen. Maar hoe mooi de trap wel was hoe mooier was misschien nog welde redding van de plaatselijke keeper.
Helaas werden we overmoedig en dachten we enkel nog aan aanvallen want net voor de rust kregen we alsnog het deksel op de neus met een snelle tegenaanval waar het middenveld even geen weg mee kon. Met 2-1 de kleedkamer in : leuk was anders want ons voetbal werd niet beloond. Maar we dachten dat het kon…
Maar de realiteit dat het op korte tijd totaal anders uitdraaide was jammer genoeg een feit. Zo goed dat we de 1ste helft probeerdente voetballen zo slecht deden we dat na de pauze. Het lijkt wel stof die in de jeugd 100 keer verteld wordt: Laat de tegenstander niet voetballen, niet blijven lopen met de bal, elkaar helpen ipv elkaar verwijten te maken. Het was het allemaal en zonder te beseffen stonden we al rap 4-1 achter.
Het was toch even bekomen maar na een dik kwartier probeerdenwe alvast terug te voetballen. Maar ook nu weer hetzelfdeals het grote pijnpunt van de eerste helft :doelkansen omzetten in doelpunten blijft een groot werkpunt. Het was Glenn die met een afstandsschot de keeper deed twijfelen. Die ging bij het uitkomen onder de bal door en het stond4-2. Er kwam terug iets meer geloof ook al speelde de tijd in ons nadeel. Maar niet veel later naeen afstandsschot datde keeper loste konGlenn zijn tweede van de avond binnentikken: 4-3.
Zou het nog kunnen? Het had zeker gekund en 4-4 zou meer dan verdiend geweest zijn.Wekregen nog kansen en ook nu was het weer de keeper die er met een prachtige redding voor zorgde dat er geen gelijkspel van kwam.
Volgende week vrijdag krijgen we een nieuwe kans tegen de gemeente Boom. Aftrap om 20.30 uur.